Tasmanië – de beste bubbels van Australië

Tasmanië voor Winespicegirl – door The Wine Wench

Als je aan Australië denkt, is het je vergeven als je Tasmanië vergeet, het kleine driehoekige eilandje helemaal onderaan. Echt waar – het is al zo vaak vergeten op kaarten, logo’s en andere Aussie-artikelen (damn).

Maar nu ik net de zuidelijkste staat van mijn land heb bezocht, geloof ik dat het tijd is om Tassie weer op de kaart te zetten.

Sommige van de beste mousserende wijnen van Australië (en van de wereld!) komen tenslotte uit Tasmanië. Dat is toch iets om te vieren?

Onlangs heb ik in mijn eentje een 14-daagse wijnreis door de staat gemaakt, waarbij ik al het lekkers dat Tasmanië te bieden heeft, heb gedronken en gegeten. Tasmanië staat al lang bekend om zijn uitstekende lokale producten, zoals zuivel, zeevruchten en rundvlees. Maar het zijn de wijnen die in Australië en overzee furore maken, en dat wilde ik graag ontdekken.

Ik bezocht meer dan 20 wijnproducenten en 16 wijnbars!

Tasmanië wijngebied

Tasmanië is gespecialiseerd in uitstekende koelklimaatwijnen, en zoals gezegd, mousserende wijn. Deze worden gemaakt van het gouden duo champagnedruiven – pinot noir en chardonnay (er is wat pinot meunier, maar dat is niet op grote schaal aangeplant).

De eerste wijnstokken in Tasmanië werden in 1823 aangeplant en de eerste mousserende wijn werd in 1826 geproduceerd. Maar na dit eerste succes leek de wijnbouw te stagneren en werd er niet veel meer geproduceerd. Pas toen enkele ondernemende immigranten uit Europa het eiland in 1950 bezochten en het potentieel voor druiventeelt erkenden, kwam de wijnscène van Tassie weer op gang.

Vandaag de dag is het een bloeiende industrie met vier verschillende teeltgebieden en zoveel te proeven en te ontdekken. En hoewel Tassie slechts 1% van de totale Australische wijnproductie voor zijn rekening neemt, is de wijn die er wordt geproduceerd een pittige aangelegenheid!

Pinot noir is de meest aangeplante druivensoort, en naast het maken van wijn van één soort, wordt hij gebruikt in rode blends (meestal met andere pinot druiven uit de hele staat), mousserende wijn en rosé. Na pinot noir komt chardonnay, dan sauvignon blanc, pinot gris en riesling.

En de grap is dat de Tasmaanse wijn zo goed is dat ze het allemaal zelf opdrinken! Ze exporteren slechts 5% van hun wijn, met een selecte hoeveelheid die verkrijgbaar is op het vasteland van Australië… dus als je Tassie-wijn wilt proberen, zul je er toch echt heen moeten reizen.

Van die 5% zijn er enkele namen die je misschien wel kent: Jansz, Clover Hill, Josef Chromy en House of Arras. Deze landgoederen produceren allemaal ongelooflijk goede mousserende wijnen.

House of Arras

Er is één man in het bijzonder die Tasmanië op de wereldkaart van de wijn helpt te zetten. Zijn naam? Ed Carr, wijnmaker van House of Arras. Al 2 jaar op rij (2019 & 2020) is zijn Arras Brut Elite 1501 bekroond tot Best Australian Sparkling op de Champagne & Sparkling Wine World Championships.

Ed is de meest gevierde wijnmaker van Australië, en op de 2018 Champagne & Sparkling Wine World Championships ontving hij de Lifetime Achievement Award – waarmee hij de enige niet Champagne wijnmaker is die deze prijs ooit heeft ontvangen!

Ik had het geluk om het House of Arras te bezoeken tijdens mijn roadtrip, en ik mocht een proeverij en rondleiding achter de schermen doen. Zo’n gave ervaring, en geweldig om meer te leren over hoe deze bubbels van wereldklasse worden gemaakt.

Maar het is niet allemaal glitter en glamour, een deel van mijn reis bestond uit het ontdekken van kleine familiebedrijven, niet alleen de grote huizen met grote bekendheid. Ik vind het leuk om op te komen voor de underdog en hun verhalen te horen, en er gebeuren echt opwindende dingen in de wijnkelders van deze minder bekende producenten.

Een van mijn favoriete plekken was Swinging Gate Vineyard (gelegen in de Tamar Valley, ten noorden van Launceston en in hetzelfde gebied als House of Arras). Deze jongens verleggen hun grenzen en hebben echt plezier in het wijn maken. Een bezoek aan hen is een onvergetelijke ervaring – rondrennende kippen, een prachtige wijnhond genaamd Nellie om te aaien, shabby-chic meubilair om in te loungen en gepassioneerde mensen die je alles vertellen over de wijn die ze produceren. De wijnen waren echt interessant, van een aantal pet nats was ik echt onder de indruk! Als je echt geluk hebt, laten wijnmaker Doug en zijn team je misschien wel wijn proeven die rechtstreeks uit het vat komt! Ik heb hier een fles heerlijke pinot noir mee naar huis genomen en een fles van hun sensationele Skinny Gris gedronken bij een lekkere maaltijd. Er is ook een spa op het terrein en drie luxe koepels waar je in kunt verblijven, compleet met buitenbad voor het ultieme stukje hemel. Zet dit zeker op je Tassie bucketlist.

Ik heb veel van mijn proeverijen van tevoren gereserveerd, omdat de COVID-beperkingen betekenen dat de wijnmakerijen een beperkte capaciteit hebben. Maar ik genoot er ook van om de weg af te slaan als ik een bordje ‘Cellar Door Open’ zag en verbazingwekkende, onverwachte wijnontdekkingen te doen. Een van die ontdekkingen was een juweeltje aan de oostkust genaamd Boomer Creek (cue de ‘OK boomer’ grappen!). Deze wijnkelder had echt niets te maken met een stoffige babyboomer.

Omdat het op de top van een heuvel ligt, heb je een prachtig uitzicht, en nadat je je proeverij hebt gedaan, kun je op het terras een stoel of een zitzak pakken en op het gras chillen. Zalig! Ik heb hier een fles van de pinot noir rosé gekocht.

Wat voor niemand een verrassing zal zijn, is dat ik tijdens mijn reis veel wijn heb gekocht. Maar wat me wel verbaasde, was dat het vooral witte wijnen waren! Ik heb 3 rode wijnen en 2 rosés meegenomen, en de rest waren mousserende en witte wijnen. Ik was ongelooflijk onder de indruk van de kwaliteit van de pinot gris en grigio, en ik vond ook een paar prachtige rieslings. Ik ben geen chardonnay drinker, dus veel van het goede spul was voor mij verloren gegaan (ook al kan ik begrijpen waarom mensen van Tassie chardy houden).

Eerlijk gezegd, de hele tijd dat ik in Tassie rondreed wist ik dat ik niet weg wilde. Ik heb veel in mijn 14 dagen gepropt, maar ik had nog steeds het gevoel dat ik niet genoeg gezien, gedaan of geproefd had! Ik zou een week in Hobart alleen kunnen doorbrengen, en er zijn zo veel wijnmakerijen die ik niet heb kunnen bezoeken.

Zoals overal was 2020 een moeilijk jaar voor de wijnindustrie in Tassie, en ik ben blij dat ik het gebied heb kunnen bezoeken en mijn steentje heb kunnen bijgedragen aan de vooruitgang ervan. Terwijl ik daar was, postte ik een heleboel verhalen op mijn Instagram (sorry voor de vakantie spam!) en zo veel mensen berichtten me om te zeggen dat ik hen heb geïnspireerd om de regio te bezoeken. Dan heb ik mijn werk gedaan, denk ik zo! Als de wereld weer opengaat, raad ik je ten zeerste aan om een reis naar het prachtige Australische eiland Tasmanië te plannen.

Ik zal binnenkort een volledig verslag van mijn reis op mijn blog zetten, met details over alles wat ik heb gedronken. Houd een oogje in het zeil. Ga in de tussentijd naar mijn Instagram om alles in mijn highlights te bekijken. Proost!